> Θέματα > Θέματα-Σχινάς > Το ιστορικό της νήσου Θάσου

Το ιστορικό της νήσου Θάσου

  • Η Θάσος καλούνταν Χρύσα λόγω των μεταλλείων της και Ηερία ή Αερία λόγω του υγρού κλίματος της. Πρώτοι, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, κατοίκησαν οι Φοίνικες που εκμεταλλεύτηκαν τα μεταλλεία, έπειτα δε κατά τον 8ο αι., δηλαδή το 720-717 π.Χ. εγκαταστάθηκαν Έλληνες από την Πάρο που ο αρχηγός τους ακολούθησε το χρησμό του μαντείου των Δελφών και οι οποίοι έγιναν κύριοι και της απέναντι παραλίας μέχρι τις εκβολές Νέστου και Στρυμόνα.Το νησί είναι γνωστό όχι μόνο από τα μεταλλεία τα οποία κατά τον Ηρόδοτο βρίσκονταν στη νοτιοανατολική παραλία απέναντι από τη Σαμοθράκη κοντά στον όρμο Κίναρα αλλά και από τα κατά τα πρώτα έτη του Χριστιανισμού-επί Βεσπασιανού- ονομαστά λατομεία φαιού μαρμάρου τα οποία κείνται στο ακρωτήριο Σταυρός που βρίσκεται βόρεια του όρμου Αλυκής, στον λόφο μεταξύ των όρμων Θυμωνιάς και Αλυκής και του άκρου Ντεμίρ Χαλκά.Εδώ γεννήθηκε ο ζωγράφος Πολύγνωτος και κόπηκαν ωραία κατά τις διάφορες χρονικές περιόδους νομίσματα. (Σχινάς, τ. ΙΙ, σ. 848-849)
  • Η προς Θράκη και Μακεδονία θέση του νησιού, η ανάπτυξη που γνώρισε λόγω των μεταλλείων χρυσού, ο πλούτος και η φυσική ομορφιά του νησιού προκάλεσαν το 463-465 π.Χ. την κατάκτηση του από τους Αθηναίους, έπειτα από τους Λακεδαιμονίους πιθανόν μέχρι το 79 π.Χ. και τέλος των Ρωμαίων, Βυζαντινών, Ενετών, το 1457 από τον Πάπα και πολλούς άλλους.Επί Μωάμεθ Β’ καταλήφθηκε από τον διοικητή της Καλλίπολης Τζαγκάν ενώ το πυκνό δάσος που καλύπτει το νησί -το οποίο δεν υπάρχει σε κανένα άλλο νησί-χρησιμοποιήθηκε ως κρησφύγετο από τους πειρατές.Τα χωριά ήταν απομακρυσμένα από τη θάλασσα και σε αφανή σημεία μέσα στα δάση. Για την προστασία του πληθυσμού είχαν κτιστεί οχυροί πύργοι στα ακρωτήρια Σταυρός, Θυμωνιά, Ντεμίρ Χαλκά, Στα κόκκινα, Αστρίς, Κεφαλά και στο επίνειο του χωριού Βούργαρο που είναι ο μεγαλύτερος όλων. (Σχινάς, τ. ΙΙ, σ. 849-850)
  • Το νησί αυτό παραχωρήθηκε από την Πύλη το 1807 στον Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου.Από το νησί αυτό προμηθεύτηκε ο σημαντικός αυτός άνδρας την ξυλεία για την κατασκευή του στόλου που καταστράφηκε στο Ναβαρίνο. Διοικείται σήμερα από Αιγύπτιο διοικητή ο οποίος εδρεύει από την εποχή της καταστροφής της πειρατείας στο λιμάνι της Παναγίας στο ΒΑ τμήμα του νησιού αλλά τον περισσότερο καιρό διαμένει στην πατρίδα του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου, την Καβάλα. (Σχινάς, τ. ΙΙ, σ. 850)