- Τα σώματα αυτά συναντήθηκαν με μια ίση δύναμη του πεζικού και του ιππικού του εχθρού.Οι Έλληνες είχαν δείξει την δύναμή τους και στο πεζικό και στο ιππικό και ήταν κατώτεροι σε συνεκτικότητα από τους Ρωμαίους, ενώ το σώμα των ψιλλών των Ρωμαίων ήταν καλύτερα παροπλισμένο από τους Ιλλυριούς και τους Κρήτες που συνόδευαν το μακεδονικό ιππικό.Μερικοί ελέφαντες, τους οποίους πήραν ως λάφυρα οι Ρωμαίοι, τους χρησιμοποίησαν τώρα στην μάχη για πρώτη φορά.(Leake,τόμ.ΙΙΙ,σ.308)
- Οι Ρωμαίοι άρχισαν να στρατοπεδεύουν στον ποταμό Οισοφάγο, καθώς ο Φίλιππος οχυρώθηκε σε μικρή απόσταση από τις όχθες του Εριγώνα, όταν διαβλέποντας ότι οι Ρωμαίοι σκόπευαν να διασχίσουν τα βουνά προς την Εορδαία, υποχώρησε και οχύρωσε τα περάσματα με δέντρα, πέτρες, τάφρους, και αναχώματα. Αλλά από αυτά τα έργα αποκόμισε μικρό όφελος.Οι Ρωμαίοι τους αντιμετώπισαν χωρίς δυσκολία κυρίως επειδή η μακεδονική φάλαγγα ήταν ανίκανη και δύσχρηστη σε ένα τόσο στενό και τραχύ πεδίο δράσης.Όταν ο Φίλιππος αποσύρθηκε οι Ρωμαίοι λεηλάτησαν τα πεδία της Εορδαίας, μπήκαν στην Ελίμεια και από εκεί στην Ορεστίδα.Εδώ ο ύπατος έλαβε την υποταγή του Κελέτρου και αφού προχώρησε στην Δασσαρέτια, κατέλαβε το Πήλιο,”μια πόλη βολικά τοποθετημένη για επιδρομές στην Μακεδονία”και αφού εγκατέστησε φρουρά σε αυτό το μέρος, επέστρεψε με τους αιχμαλώτους και τα λάφυρά του στην Απολλωνία. (Leake,τόμ.ΙΙΙ,σ.310)
- Ο Αθηναγόρας ήταν ένας αυλικός.Οδήγησε τους Μακεδόνες στην πρώτη μάχη με ιππικό εναντίον του Σουλπικίου στο Λύγκο.Τον επόμενο χρόνο είχε την διοίκηση του τμήματος του μακεδονικού στρατού που είχε στρατοπεδεύσει στο Όρος Ασναός,στα παρίσθμια του Αώου, και είχε την τιμή να αποκρούσει τους Ρωμαίους στην μάχη στις Κυνός Κεφαλές.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.327)
- Αν ο Πλαταμώνας είναι στη θέση της Ηράκλειας, το κατώτατο σημείο αυτού του φαραγγιού θα αντιστοιχεί στο δερβένι ή το δάσος της Καλλιπεύκης, διαμέσου του οποίου οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στην παραθαλάσσια πεδιάδα στα βόρεια της Ηράκλειας, μετά την επικίνδυνη κατάβασή τους από τον κοντινό Λάπαθο, με οδηγό τον ύπατο Μάρκιο… (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 405)
- Από τις τρεις πορείες που πραγματοποίησαν οι Ρωμαίοι πέρα από το Δίον, η πρώτη κατέληξε στον ποταμό Mitys, η δεύτερη στον Agassae και η τρίτη στον Ascordus. Αυτά τα ονόματα δεν αναφέρονται σε καμία αρχαία πηγή., εκτός και αν το τελευταίο συμπίπτει με τον Άκερδο (Acerdos), ο οποίος συναντάται, όχι όμως ως ποταμός, στο Tabular Itinerary, στο οποίο και τοποθετείται σε απόσταση 12 οδοδεικτών από τη Βέροια στο δρόμο από τη Λάρισσα μέσω του Tempe και του Δίου, διαδρομή η οποία δεν μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από την πορεία του Μάρκιου. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 423)
- Στον δρόμο από Θεσσαλονίκη προς την Απολλωνία της Μυγδονίας, το Μελισσουργιό εμφανίζεται σε δύο από τα Οδοιπορικά. Το μέρος αυτό διατηρεί ακόμα το αρχαίο του όνομα στη συνήθη ρωμαϊκή μορφή του Μελλισουργός, και είναι κατοικημένο από παραγωγούς μελιού, όπως υπονοεί και το όνομά του. Απέχει 20-21 τ.χ. από την Θεσσαλονίκη. Το τρίτο, το οδοιπορικό της Ιερουσαλήμ, φαίνεται να τραβάει διαφορετική γραμμή από την Απολλωνία προς την Θεσσαλονίκη, αφήνοντας στα δεξιά πιθανώς την κορυφή του Χορτιάτη όπου οι δυο άλλες μοιάζουν να είναι στην απέναντι πλευρά. Όμως και οι δύο οδοί εμφανώς διασχίζουν το όρος αυτό, έχοντας επιτρέψει σπάνια οι Ρωμαίοι ένα τέτοιο εμπόδιο να τους παρεκλίνει από την πορεία τους. Οι σύγχρονοι βάρβαροι, αντιθέτως, βρήκανε μια έξοδο από το πέρασμα του Καϊβάτ, όπου αποφεύγεται εντελώς η κορυφογραμμή, πιο βολική για την πορεία του καραβανιού προς την Πόλη. Κατά συνέπεια αυτής της αλλαγής, ακολούθησαν τη βόρεια ακτή των λιμνών, αντί για τα υψώματα στη νότια πλευρά τους, όπου ήταν η πορεία προς την αρχαία οδό. Οι οδοί αυτές επανενώνονταν στο πέρασμα της Αρέθουσας, τώρα Μπεσίκια ενώ από τους Τούρκους Ρούμελη Μπογάζι, ως ένα από τα πιο σημαντικά περάσματα αυτού του σπουδαίου επικοινωνιακού κόμβου. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.461)
- Στο βορειο-δυτικό τμήμα της Παιονίας, το κύριο τμήμα υπό τους Ρωμαίους, ήταν οι Στόβιοι. Από αυτό το σημείο τέσσερις δρόμοι είναι σχεδιασμένοι στο Οδοιπορικό. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.468)
- Mε αυτό το περίφημο διάταγμα οι Μακεδόνες έγιναν ελεύθεροι, κάθε πόλη μπορούσε να κυβερνηθεί από μόνη της από δικαστές εκλεγμένους ετησίως, και οι Ρωμαίοι επρόκειτο να λαμβάνουν το μισό φόρο υποτελείας που παλαιότερα τον κατέβαλαν στους βασιλείς, η διανομή και η συλλογή του οποίου ήταν κύρια ευθύνη των συμβούλων των τεσσάρων περιφερειών. Σε κανέναν πέρα από τους κατοίκους των παραμεθόριων περιοχών που υπερασπίζονταν τα σύνορα εναντίον των βαρβάρων δεν επιτρεπόταν να υπερασπίζεται τον εαυτό του με όπλα, έτσι ώστε η στρατιωτική δύναμη ήταν τελείως ρωμαϊκή. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.481).
- Η σπανιότητα των νομισμάτων της μακεδονικής τετραρχίας εκτός από αυτά που κόπηκαν στην Αμφίπολη, αποδίδεται στην μικρή τους διάρκεια. Μόνο μετά 18 χρόνια από το διάταγμα της Αμφίπολης, ο Ανδρίσκος, που αυτοαποκαλούνταν Φίλιππος, γιος του Περσέα, ανακατάλαβε όλη τη Μακεδονία αλλά νικήθηκε και παραδόθηκε το επόμενο έτος στον Κεκίλιο Μέτελλο και οι Μακεδόνες έγιναν υποτελείς, και η χώρα πιθανώς κυβερνιόταν από έναν πραίτωρα όπως και η Αχαΐα μετά την καταστροφή της Κορίνθου, όπου συνέβη δυο χρόνια μετά, το 146 π.Χ. Από τότε μέχρι τη βασιλεία του Αυγούστου οι Ρωμαίοι είχαν το δύσκολο καθήκον της υπεράσπισης της Μακεδονίας απέναντι σε λαούς της Ιλλυρίας και της Θράκης, και σε αυτήν την περίοδο έστηναν αποικίες στους Φιλίππους, στην Πέλλα, στους Στόβιους και στο Δίο.(Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.487)