• Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα όλος αυτός ο [τουρκικός] πληθυσμός μετανάστευσε. Η Πύλη εγκατέστησε ένα μέρος από τους μουατζίρηδες(μετανάστες) αυτούς γύρω από την Προύσα και τη θάλασσα του Μαρμαρά. Οι περισσότεροι όμως- προπάντων οι πλούσιοι, όσοι κατείχαν γαίες που απλώνονταν και στις δύο πλευρές του Ολύμπου, και στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία- ήρθαν να προστεθούν στο τουρκικό στοιχείο που κατοικούσε στα Σέρβια. Λένε ότι μετανάστευσαν έτσι τριάντα σαράντα χιλιάδες άνθρωποι. Πράγματι, σήμερα η Θεσσαλία έχει ερημωθεί.
    Το ρεύμα αποδημίας, ασυγκράτητο στην αρχή, το διαδέχθηκε μια κίνηση επιστροφής, που την προκάλεσε η ελληνική κυβέρνηση με το σεβασμό που επέδειξε στα τεμένη και τα βακούφια και με τις διαπραγματεύσεις της με τους ιμάμηδες και τους μπέηδες. Την κίνηση αυτή την ευνόησε όσο μπορούσε, η ελληνική κυβέρνηση. Μερικοί μετανάστες ξαναπέρασαν τα σύνορα. Είδαμε και ακούσαμε Τούρκο στο βήμα της ελληνικής βουλής…Τώρα έχει εκδηλωθεί μια αντικίνηση, προς την κατεύθυνση πάλι της μετανάστευσης. Ο Τούρκος ασφυκτιά σε χριστιανική γη, παρόλη την ασφάλεια και την προστασία ακόμη, με την οποία τον περιβάλλουν οι ελληνικές αρχές. “Δε βρίσκουμε να παντρέψουμε τα κορίτσια μας” μου έλεγε ένας Τούρκος της Λάρισας…. κι αυτός είναι βασικός λόγος αποδημίας για τους ευλαβικούς αυτούς μουσουλμάνους, στους οποίους ο Προφήτης απαγορεύει να δώσουν τις θυγατέρες τους σε άπιστους. Η Μακεδονία αργά ή γρήγορα θα κληρονομήσει και τους τελευταίους αυτούς Τουρκοθεσσαλούς.
    (Berard, σ. 206)