• Προτού διαχωριστεί η Χριστιανική κοινότητα του Πετριτσίου σε δύο αντίπαλες φατρίες, το πανηγύρι συνηθιζόταν να γιορτάζεται σε κοινό έδαφος. Αλλά οι Βούλγαροι επέμεναν να διεξαχθεί η γιορτή στην τετράγωνη αυλή της εκκλησίας την οποία είχαν αποσπάσει από τους Έλληνες. Η δυστροπία τους προκάλεσε την οργή των τελευταίων γιατί η τετράγωνη αυλή είναι το κοινό νεκροταφείο της πόλης και το να διασκεδάζουν ανάμεσα στους τάφους θεωρείται από τους Έλληνες ως βεβήλωση.
    Αυτοί επομένως έκαναν αίτηση στον Καϊμακάμη να βάλει ένα τέλος στο σκάνδαλο, λέγοντας ότι έτσι θα προκληθεί φασαρία, οι συνέπιες της οποίας ήταν εύκολο να προβλεφθούν. Ο Καϊμακάμης ωστόσο ήταν εκείνη την ημέρα στη διάσημη εκστρατεία του, και η Αστυνομική Επιτροπή ήταν είτε αδυνατούσε ή δεν ήθελε να επέμβει. Έτσι επετράπη στους Βουλγάρους την παραμονή να χορέψουν πάνω από τα απομεινάρια των δικών τους, αλλά και των προγόνων των εχθρών τους, για όσος ήθελαν. Αλλά την επόμενη μέρα οι αρχές τους υποχρέωσαν να αφήσουν τους νεκρούς ήσυχους. Η πολιτική των αρχών υποτίθεται ότι υπαγορευόταν από την επιθυμία να βρίσκονται σε καλές σχέσεις και με τα δύο μέρη, όπου και από τους δύο είχαν δεχτεί δωροδοκία. Το αποτέλεσμα, φυσικά, ήταν να κερδίσουν εγκάρδια αναθέματα και από τους δύο.(Αbbot,σ.172)