• Σέρβος Βασιλιάς όπου κάτω από τη λαμπρή μα σύντομη βασιλεία του (1336-1356) οι Σέρβοι είχαν φτάσει στο υψηλότερο σημείο δόξας και δύναμης από οποιαδήποτε άλλη περίοδο πριν ή μετά, και κυριάρχησαν για λίγο στο μεγαλύτερο μέρος της Βαλκανικής χερσονήσου. Μία άλλη ονομασία που του έχει δοθεί είναι εκείνη του “Στραγγαλιστή”.(Abbot,σ.131)
  • Στέφανος Δουσάν: Οι Σέρβοι βασιλείς στο τέλος του 13ου αι. και στις αρχές του 14ου αι. θα ανακαταλάβουν ένα σημαντικό κομμάτι της Μακεδονίας, υπερασπίζοντας το νικηφόρα ενάντια στους Βουλγάρους που είχαν προσπαθήσει να το ανακαταλάβουν. Μέχρι που ο Δουσάν, ο μεγάλος Σέρβος κατακτητής, μαζί με άλλες χώρες, θα γίνει κύριος και ολόκληρης της Μακεδονίας. Η αντιδικία, όπως φαίνεται, μεταξύ Σέρβων και Βουλγάρων για την κυριαρχία της Μακεδονίας δεν ξεκίνησε ξαφνικά. Από το θάνατο του Στέφανου Δουσάν, η Σερβική Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε διάφορες επαρχίες και ανεξάρτητα βασίλεια. Τη Μακεδονία κατείχε ο βασιλιάς Βικούτιν, ο οποίος θα κατάφερνε πολύ σύντομα να αντισταθεί στους Τούρκους κατακτητές, οι οποίοι όλο και περισσότερο ισχυροποιούνταν. Το 1371 μία μεγάλη μάχη έλαβε χώρα μεταξύ του Μακεδόνα βασιλιά και των Τούρκων στις ακτές του Μαρίτσα –ο ιστορικός ποταμός των Βουλγάρων- και από εκείνη τη στιγμή ο Σέρβος βασιλιάς της Μακεδονίας έγινε σχεδόν υποτελής του Σουλτάνου. Ένα χρόνο μετά, όταν οι Σέρβοι από το βόρειο τμήμα καταπολέμησαν γενναία τις οθωμανικές ορδές, ο Μάρκο, γιος του Βικούτιν , του οποίου ο ηρωϊσμός εξυμνείται ακόμα στα τραγούδια του λαού, νίκησε στην αξιομνημόνευτη μάχη του Κοσσόβου. (Mantegazza,σ. 6)