• Πρίγκηπας Φερδινάνδος:Το βουλγαρικό Εξαρχάτο στην Κωνσταντινούπολη ήταν το Εξαρχάτο των Βουλγάρων –ανεξάρτητα αν ήταν υπήκοοι ή όχι του Πρίγκηπα Φερδινάνδου – ο οποίος ενστερνίστηκε τις ιδέες και τα ιδανικά των Βούλγαρων εθνικιστών και αποτέλεσε ασπίδα προστασίας και υποστήριξης της βουλγαρικής προπαγάνδας στη Μακεδονία. (Mantegazza, σ.11)
  • Πρίγκηπας Φερδινάνδος: Η Ρωσία υπήρξε η μόνη δύναμη που ήθελε να βοηθήσει τους Μακεδόνες τουλάχιστον ηθικά, στηρίζοντας τη στάση και τις απαιτήσεις τους στην Κωνσταντινούπολη. Δεν αποδέχτηκαν την προσάρτηση που έγινε χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Ήταν αντίθετοι στο σημείο που επηρεάζονταν οι σχέσεις μεταξύ τσάρου και Πρίγκηπα του Battemberg και ως εκ τούτου οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Πριγκιπάτου. Ο Πρίγκηπας Φερδινάνδος ακολούθησε τα βήματα του προκατόχου του. Αυτός είχε πάντα την προσοχή στραμμένη στη Μακεδονία και τα συναισθήματά του ήταν κοινά με τις επιδιώξεις των Βούλγαρων εθνικιστών. Μα ήταν η συνεχιζόμενη εχθρότητα της Ρωσίας, που ανάγκασε τη Βουλγαρία να ριχτεί στην «αγκαλιά» της Τριπλής Συμμαχίας. Η Βουλγαρία ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική. Η πολιτική του Σταμπουλώφ, ήταν ενάντια στην επαναστατική πολιτική. Λαχταρούσε αντίθετα, περισσότερο τη συμμαχία με τις Κεντρικές Δυνάμεις και τη συνεννόηση με την Υψηλή Πύλη. Και ήταν πεπεισμένος, ότι ο μακεδονικός πληθυσμός είχε περισσότερα να κερδίσει από μία συμφωνία με την Κωνσταντινούπολη παρά από μία επαναστατική πολιτική.Η διοίκηση πεπεισμένη για την ορθότητα των πεποιθήσεων του Σταμπουλώφ πολέμησε χωρίς οίκτο αλλά και χωρίς μέτρο τους επαναστάτες Μακεδόνες οι οποίοι όπως είναι γνωστό διέπρατταν δολοφονίες κάτω από τις εντολές των Μακεδονικών Κομιτάτων, οι οποίες όξυναν τα πνεύματα και δίχαζαν το λαό. Από το θάνατο του Σταμπουλώφ και μετά, με την κυβέρνηση Στοΐλωφ, η μακεδονική προπαγάνδα σημείωσε μία τεράστια πρόοδο ενθαρρυμένη και ενισχυμένη ηθικά και υλικά από την Κυβέρνηση. (Mantegazza, σ. 26-27)