• Παρόλο που ο Στέφανος Βυζάντιος διακρίνει το Σίρις, που έδωσε όνομα στους Σιροπαίονες, από τις Σέρρες, ήταν σίγουρα το ίδιο μέρος. Το ότι οι Σιροπαίονες κατοικούσαν στις όχθες του Στρυμώνα είναι ξεκάθαρο από τον Ηρόδοτο, καθώς και το ότι δεν διέμεναν επάνω από το δερβένι του Δεμιρισσάρ μπορεί επίσης να εξαχθεί από τον ιστορικό, όταν δηλώνει ότι ο Ξέρξης άφησε ένα μέρος των αρρώστων στο Σίρις κατά την επιστροφή του στον Ελλήσποντο. Από αυτό δεν νοείται ότι ένα μέρος μπορούσε να είχε επιλεγεί για αυτό το σκοπό, τόσο μακριά από την άμεση πορεία του στρατού, όπως θα ήταν κάθε σημείο πάνω από τα στενά του Δεμιρισσάρ. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 209)
  • Καθώς εδώ η Σίρις περιγράφεται από τον Λίβιο ως μία πόλη της Οδομαντίας, φαίνεται έκδηλο ότι οι Οδομαντοί συνόρευαν με τους Σιροπαίονες και ότι κατά τη βασιλεία του Περσέα είχαν στην κατοχή τους την πόλη [Πτολεμαίος (l. 3, c. 13.) τοποθετεί την Σκοτούσσα, που δεν απείχε πολύ από τις Σέρρες από τα νότια, στην Οδομαντία]. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 210)
  • Ήταν πολύ φυσικό ότι ο Μεγάβυζος θα έπρεπε να καταστείλει τους Σιροπαίονες που κατείχαν το πιο γόνιμο και εκτεθειμένο μέρος της πεδιάδας του Στρυμώνα, ενώ οι Οδομάντες, που ήταν ασφαλείς σε μία υψηλότερη θέση, και ακόμα περισσότερο οι Αγριανοί, που κατοικούσαν στις πηγές του Στρυμώνα, ήταν σε θέση να τον αποφύγουν ή να του αντισταθούν. Το ίδιο ίσχυε και για τους Δοβέρους και τους άλλους Παίονες του όρους Παγγαίου και τους αμφίβιους κατοίκους της λίμνης Πρασιάς (L. 5, c. 16). (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 210)
  • Αναφορικά με το προηγούμενο απόσπασμα μπορεί παρεπιπτόντως να παρατηρηθεί, ότι οι άνθρωποι που ήταν ικανοί να αντισταθούν στον Μεγάβυζο ήταν οι ορεινοί και οι κάτοικοι της λίμνης, οι Παίοπλοι όπως οι Σιροπαίονες, πιθανόν κατελάμβαναν ένα μέρος στις όχθες της λίμνης. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 212)