• Η 31η Αυγούστου είχε οριστεί ως επέτειος της ανάρρησης του Αβδούλ Χαμίντ στο θρόνο των Οσμαλίδων. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών για την επέτειο ανάρρησης στο θρόνο του διαδόχου, η πόλη βρισκόταν σε ένα γενικότερο κλίμα φασαρίας και αναμονής. Αψίδες με ανάρμοστες εγκωμιαστικές επιγραφές είχαν στηθεί, σημαίες αιωρούνταν από τις σκεπές πολλών σπιτιών, και πολλά παράθυρα και πόρτες ήταν στολισμένα με λάμπες και φτέρες. Όλοι είχαν εξωθηθεί στην επίδειξη τόσης αναληθούς χαράς ακολουθώντας το παράδειγμα των γειτόνων τους και κυρίως από το φόβο της αστυνομίας.
    Μια μεγάλη παρέλαση με επικεφαλής μια φοβερή μπάντα και πλαισιωμένη από έφιππα στρατεύματα, παρήλαυναν αργά μέσα στους δρόμους της πόλης. Αποτελούνταν από όχι λιγότερα από πενήντα οχήματα όλων των ονομαστικών αξιών και ηλικιών, στενά στριμωγμένα με επίσημα μικρά Τουρκάκια μεταξύ των πέντε και εννιά χρονών. Όλα τους “κολυμπούσαν” μέσα σε ολοκαίνουργιες φράγκικες στολές, προφανώς θέλοντας να δείξουν ότι θα ταιριάζουν σε κάποια μελλοντική ημερομηνία. Τα φέσια τους ήταν καταστολισμένα με χρυσές κλωστές και εκτυφλωτικά κίτρινα λουλούδια, και οι περισσότεροι από αυτούς τους νεαρούς εφέντες κρατούσαν μεταξύ των αιχμών των δαχτύλων τους τσιγάρα, τα οποία κάπνιζαν με πρόωρη ευχαρίστηση. Επρόκειτο να περιτομηθούν με έξοδα της Μεγαλειότητας του-ένα τυπικό Μωαμεθανικό γενναίο δώρο, και αυτό το γεγονός είχε ως σκοπό να τιμήσει με ένα ισόβιο σουβενίρ το γεγονός ότι ο Τουρκικός μονάρχης είχε στην πραγματικότητα παραμείνει για 25 χρόνια στο θρόνο χωρίς να δολοφονηθεί. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι αυτά τα μεγάλα μωρά έδωσαν στον εαυτό τους τέτοιο αέρα μεγάλης σημασίας. (Abbot σ. 31-33)