• Πρίγκηπας Αλέξανδρος του Battemberg: Το 1885 το Μακεδονικό Ζήτημα επανέρχεται δυναμικά όταν εμφανίζονται οι πρώτοι Κομιτατζήδες στη Σόφια, με την παρέμβαση και την ενθάρρυνση του Πρίγκηπα Αλέξανδρου του Battemberg, ο οποίος είχε ορκιστεί στο μεγάλο κομιτάτο της Μακεδονίας. Μα μετά από περίπου ένα χρόνο, είχε ξεχαστεί σχεδόν ολοκληρωτικά το ζήτημα αυτό λόγω της προσάρτησης της Ανατολικής Ρωμυλίας στη Βουλγαρία. (Mantegazza,σ. 25)
  • Πρίγκηπας Αλέξανδρος του Battemberg: Η Ρωσία υπήρξε η μόνη δύναμη που ήθελε να βοηθήσει τους Μακεδόνες τουλάχιστον ηθικά, στηρίζοντας τη στάση και τις απαιτήσεις τους στην Κωνσταντινούπολη. Δεν αποδέχτηκαν την προσάρτηση που έγινε χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Ήταν αντίθετοι στο σημείο που επηρεάζονταν οι σχέσεις μεταξύ τσάρου και Πρίγκηπα του Battemberg και ως εκ τούτου οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Πριγκιπάτου. Ο Πρίγκηπας Φερδινάνδος ακολούθησε τα βήματα του προκατόχου του. Αυτός είχε πάντα την προσοχή στραμμένη στη Μακεδονία και τα συναισθήματά του ήταν κοινά με τις επιδιώξεις των Βούλγαρων εθνικιστών. Μα ήταν η συνεχιζόμενη εχθρότητα της Ρωσίας, που ανάγκασε τη Βουλγαρία να ριχτεί στην «αγκαλιά» της Τριπλής Συμμαχίας. Η Βουλγαρία ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική. Η πολιτική του Σταμπουλώφ, ήταν ενάντια στην επαναστατική πολιτική. Λαχταρούσε αντίθετα, περισσότερο τη συμμαχία με τις Κεντρικές Δυνάμεις και τη συνεννόηση με την Υψηλή Πύλη. Και ήταν πεπεισμένος, ότι ο μακεδονικός πληθυσμός είχε περισσότερα να κερδίσει από μία συμφωνία με την Κωνσταντινούπολη παρά από μία επαναστατική πολιτική.Η διοίκηση πεπεισμένη για την ορθότητα των πεποιθήσεων του Σταμπουλώφ πολέμησε χωρίς οίκτο αλλά και χωρίς μέτρο τους επαναστάτες Μακεδόνες οι οποίοι όπως είναι γνωστό διέπρατταν δολοφονίες κάτω από τις εντολές των Μακεδονικών Κομιτάτων, οι οποίες όξυναν τα πνεύματα και δίχαζαν το λαό. Από το θάνατο του Σταμπουλώφ και μετά, με την κυβέρνηση Στοΐλωφ, η μακεδονική προπαγάνδα σημείωσε μία τεράστια πρόοδο ενθαρρυμένη και ενισχυμένη ηθικά και υλικά από την Κυβέρνηση. (Mantegazza,σ. 26-27)