Βελβεντός

Παλαιό Όνομα : Βελβεδός

Δήμος : Δήμος Σερβίων – Βελβεντού

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Στα δεξιά του Σινιάτσικου φαίνεται επίσης και το Περιστέρι, το οποίο συνορεύει με τις πεδιάδες του Εριγώνα και των Μπιτολίων.Στα βορειοανατολικά υψώνεται το σπουδαίο βουνό Δοξά ή Βέρμιο και στα δεξιά του φαίνεται ο Βελβεντός ή Βελβεδός, μια πόλη 300 σπιτιών, η οποία,παρόλο που είναι γνωστή για τον μιναρέ της, κατοικείται κυρίως από Έλληνες. Ο Βελβεντός απέχει 3 ώρες από τα Σέρβια και ομοίως βρίσκεται στο ίδιο βουνό. Τοποθετείται στην ίδια γραμμή με τη μεγάλη χαράδρα του Αλιάκμονα, μέσω του οποίου εμφανίζεται το βουνό της Πέλλας.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σελ.332).
H Βάλλα έχει κάποιες ομοιότητες με τη Βάλλα για την οποία μαθαίνουμε από τον Πτολεμαίο και τον Πλίνιο ότι ήταν μια πόλη των Πιερίων Σε αυτή την περίπτωση η Βάλλα θα πρέπει να ήταν περίπου ανάμεσα στο Δίον και τη Βέροια. Ωστόσο δεν δύναμαι να τοποθετήσω τη Βάλλα στα Πιέρια όρη, γιατί ένας συγγραφέας, τον οποίο παραθέτει ο Στέφανος, αναφέρει ότι οι κάτοικοι της μεταφέρθηκαν από το Πύθιο και το Πύθιο ήταν στην Περραιβία, στη νοτιοδυτική πλευρά των Πιερίων. Πιθανόν το Βελβεντό έλκει την ονομασία του από μια παραφθορά του ονόματος Βάλλα. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 425)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δύο λεύγες μετά από τα Σέρβια, αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε κατά μήκος της δεξιάς όχθης του Αλιάκμονα, θα φτάσουμε στο Βελβενδό, μια κωμόπολη με τετρακόσιες είκοσι οκτώ εστίες. Οι κάτοικοί της έχουν την ίδια θρησκεία, μιλούν ένα κοινό ιδίωμα, ασκούν ειρηνικά επαγγέλματα, και διαφυλάττουν τα πατριαρχικά ήθη. Καλλιεργούν τα χωράφια τους και παράγουν όλα τα γνωστά είδη σιτηρών, αμπέλια, ελιές, καθώς και οπωροφόρα δέντρα. Το λινάρι και το λάδι αποτελούν εμπορεύσιμα είδη, ενώ το μπαμπάκι, το οποίο το μετατρέπουν σε ύφασμα για προσόψια ή φλοκωτές, εξάγεται μέχρι και την Κωνσταντινούπολη. Η περιοχή διαθέτει νερόμυλους, τόσο μέσα όσο κι έξω από την πόλη, καθώς και τρεις μύλους για την παραγωγή λινέλαιου.
Τα σχολεία της περιοχής συντηρούνταν από την κοινότητα. Οι μαθητές μαθαίνουν ανάγνωση και γραφή, χρησιμοποιώντας τους χαρακτήρες που εφηύρε ο Κάδμος, ενώ οι έφηβοι διδάσκονται τη γλώσσα του Όμηρου και του Θουκυδίδη. Το 1815 οι κάτοικοι του Βελβενδού συνέστησαν στην περιοχή βιβλιοθήκη.
Η πόλη, σε θρησκευτικό επίπεδο, υπάγεται στον ευσεβέστατο επίσκοπο Σερβίων, ενώ σε επίπεδο δημόσιας διοίκησης εντάσσεται στο καντόνι του Τσερτσαμπά, ανατολικά του Αλιάκμονα, απ’ όπου εκτείνεται μέχρι τη λίμνη Σαριγούλ. Στο Βελβενδό η παρουσία των Τούρκων είναι σχεδόν μηδαμινή, καθώς την περιοχή εποπτεύει μόνο ενός καδής και δύο απεσταλμένοι του Αλή Πασά. Κάθε Κυριακή οι Τούρκοι Κονιάρηδες του καντονίου του Τσερτσαμπά στέλνουν στα Σέρβια τρεις ιχτιάρηδες, δηλαδή γέροντες που, από κοινού με ισάριθμους Έλληνες άρχοντες εκλεγμένους κάθε χρόνο από το λαό, εξετάζουν τις υποθέσεις και ακούνε τα αιτήματα των κατοίκων του καντονιού.
Δύο λεύγες ανατολικά του Βελβενδού φτάνουμε στους πρόποδες των Πιερίων. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.86-87)

Δύο λεύγες βορειοανατολικά του Βελβενδού προβάλλει το χωριό Καταφύγιον. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.88)

Πέντε λεύγες βορείως του Βελβενδού, συναντάμε το χωριό Δράσκος και δύο λεύγες βορειότερα την Κόκοβα. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.89)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.