Μονή Ξηροποτάμου

Παλαιό Όνομα :Μονή Ξηροποτάμου

Δήμος :

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Από εκεί (Μονή της Σιμοπέτρας)ο δρόμος μας οδηγεί διαδοχικά προς τις Μονές Ξηροποτάμου [ Ιερός Ναός 40 Αγίων Μαρτύρων], Ρουσσικού [Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος], Ξενόφου [Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου], Δοχειαρίου [Ιερός Ναός Ταξιαρχών] και Κασταμανίτου [Ιερός Ναός Αγίου Στεφάνου]. (Isambert, σ.60)

Το μοναστήρι είναι γνωστό ως Μονή Ξηροποτάμου ή το ξερό ποτάμι.Είχε ιδρυθεί από τον αυτοκράτορα Ρωμανό και είναι ένα από τα μεγαλύτερα στο Όρος. Πρόκειται για ένα ακανόνιστο τετράπλευρο κτίριο, που πλαισιώνεται από πύργους με μολυβδοσκέπαστες σκεπές, σύμφωνα με το στυλ του Επταπυργίου ή των εφτά πύργων της Κωνσταντινούπολης και άλλων μνημείων της εποχής.Στο μέσο της εσωτερικής αυλής στέκει η εκκλησία.Σε πολλά σημεία του κτιρίου προεξέχουν από τους τοίχους ξύλινα κιόσκια,τα οποία έχουν προστεθεί αργότερα.Η Μονή εγκαταλείφθηκε κάποτε λόγω των επιθέσεων που δεχόταν από πειρατές, στη συνέχεια όμως αποκαταστάθηκε και επεκτάθηκε από έναν οσποδάρο της Βλαχίας. Όπως και τα υπόλοιπα θρησκευτικά ιδρύματα της χερσονήσου, κατέχει ορισμένα κειμήλια μεγάλης αξίας , όπως τμήμα του Σταυρού καθώς και λείψανα των Σαράντα Μαρτύρων, στους οποίους και είναι αφιερωμένο το μοναστήρι. Στο εσωτερικό της Μονής δύο αρχαία γλυπτά έχουν ενσωματωθεί στον τοίχο στο κατώτερο ανάγλυφο.Το πρώτο αναπαριστά μια γυναίκα που κάθεται σε ένα αρχαίο κάθισμα με ένα τραπέζι μπροστά της και ένα καθρέπτη πίσω από το κάθισμα.Το δεύτερο αποτελεί τμήμα ενός μεγαλύτερου έργου που αναπαριστά αθλητές της πάλης αλλά όντας ψηλά στον τοίχο και σε μια γωνία δύσκολα προσβάσιμη δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τις φιγούρες.Οι τοίχοι έχουν κατασκευαστεί και με άλλα κομμάτια ρωμαϊκών αρχαιοτήτων εκτός από αυτά που ήδη αναφέρθηκαν. Τα αρχαία ερείπια σε συνδυασμό με την ύπαρξη ασφαλούς αγκυροβολίου στην περιοχή επιβεβαιώνουν την άποψη ότι αποτελεί μία από τις αρχαίες πόλεις της Ακτής . (Leake,τομ.ΙΙΙ, σ.117-118)
Βόρεια της Μονής Ξηροποτάμου υπάρχουν οι Μονές Ρούσσικο, Ξενοφώντος, Δοχειαρίου, Κασταμονίτου και Ζωγράφου. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ.120)
Από τη Μονή Ξηροποτάμου προς τις Καρυές- μια όμορφη διαδρομή περίπου μιάμισης ώρας δια μέσου της κορυφογραμμής της χερσονήσου- αφήνοντας τον Άθωνα, όπως ονομάζεται η κορυφή του Άθω, προχωρούμε πέντε μίλια σε μια ευθεία γραμμή στα δεξιά: η κορυφογραμμή επεκτείνεται άμεσα από τους πρόποδες της μεγάλης κορυφής, κατεβαίνει απότομα σε ένα υψηλό σημείο άνωθεν της Μονής Ιβήρων, από όπου το κατέβασμα είναι πιο σταδιακό στο δρόμο μας για τις Καρυές, όπου η κορυφογραμμή είναι χαμηλότερη σε σχέση με την άλλη πλευρά . (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 121)
Το κανάλι φαίνεται να μην έχει περισσότερο από 60 πόδια βάθος. Καθώς η ιστορία δεν κάνει καμία αναφορά για τα όσα συνέβησαν μετά τα χρόνια του Ξέρξη, τα νερά από τα τριγύρω υψώματα έχουν με φυσικό τρόπο γεμίσει το κανάλι διαβρώνοντας τα τοιχώματά του με το πέρασμα των χρόνων. Θα έπρεπε ωστόσο, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, να ανανεωθούν: και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στον διάπλου του Αιγαίου, μια θάλασσα η οποία ως επί το πλείστον καλλιεργούσε τον φόβο στους Έλληνες ναυτικούς εξαιτίας της ισχύος και της ακαθόριστης κατεύθυνσης των θαλάσσιων ρευμάτων γύρω από το Όρος Άθως και των θυελλωδών ανέμων και των κυμάτων της θάλασσας.Τα φαινόμενα είναι πιο έντονα κατά τη διάρκεια του μισού έτους ενώ φαίνονταν ακόμα περισσότερο τρομακτικά εξαιτίας της έλλειψης λιμανιών στον Κόλπο του Ορφανού, έτσι ώστε δεν μπορούσα όσο καιρό ήμουν στην χερσόνησο και μολονότι προσέφερα μια υψηλή τιμή, να πείσω κανένα βαρκάρη να με μεταφέρει από την ανατολική πλευρά της χερσονήσου στη δυτική ή ακόμη από τη μονή Ξηροποτάμου στο Βατοπέδι.Ο Ξέρξης άρα, ήταν απόλυτα δικαιολογημένος για την τμήση αυτού του καναλιού, για την ασφάλεια που παρείχε στο στόλο του ενώ οι εργασίες του διευκολύνθηκαν από τα πλεονεκτήματα του εδάφους, τα οποία φαίνεται σαφώς να θέλουν να βάλουν σε πειρασμό τον άνθρωπο για ένα τέτοιο εγχείρημα. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 145)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Μονή Ξηροποτάμου: Ιδιόρρυθμος και μεσόγειος με 90 μοναχούς Έλληνες και αρκετούς Ρώσσους. Παλαιότερα ονομάζονταν Χειμάρρου. (Σχινάς, τ. ΙΙ, σ. 591)

Η μονή Ξηροποτάμου παλαιότερα καλούνταν μονή Χειμάρρου, χτίστηκε το 10ο αι. και ερημώθηκε κατά τον 14ο αι. από πειρατές. Ανοικοδομήθηκε το 1600.Η μονή εορτάζει στη μνήμη των 40 μαρτύρων και έχει ευμέγεθες καθολικό με επτά σφαιρικούς θόλους, με ευρύχωρο νάρθηκα και τοιχογραφίες οι οποίες καλύπτουν όλους τους εσωτερικούς τοίχους του ναού ενώ το1738 ζωγραφίστηκε η Αποκάλυψη.Μεταξύ των πολύτιμων μεταλλίων της μονής υπάρχει σταυρός από Τίμιο Ξύλο όπου και οπή καρφιού με το οποίο σταυρώθηκε ο Χριστός καθώς και ποτήρι της αυτοκράτειρας Πουλχερίας πλούσια λαξευμένο.Στη μονή και γύρω από αυτή υπάρχου συνολικά περίπου τριάντα δυο εκκλησίες των οποίων οι τοίχοι καλύπτονται με παλαιές τοιχογραφίες.Η βιβλιοθήκη κείται πάνω από τον εξωτερικό νάρθηκα περιλαμβάνει 312 χειρόγραφα, ιερατικά άμφια αξιόλογα για την λεπτή τέχνη της βελόνας και νέα συγγράμματα όπως την ιστορία του Cesar Camu, τα δράματα του Βολταίρου και άλλα των Florian και Chateaubriand.Άξιο επίσκεψης είναι και το εστιατόριο με τα ξύλινα τραπέζια της μονής του οποίου οι τοίχοι καλύπτονται από εικόνες των 40 μαρτύρων, των προστατών της μονής και άλλων οσίων πατέρων του Άθω που διατηρούνται με τον καλύτερο τρόπο. (Σχινάς, τ. ΙΙ, σ. 638-641)

Από τη μονή Σίμωνος πέτρα με ανηφόρες και κατηφόρες και σε βραχώδες έδαφος όπου υπάρχουν διάσπαρτα κοντοκλάδια φτάνει μετά από μια ώρα σε μεγάλο ρέμα του οποίου περνώντας την κοίτη φέρει σε μεγάλη άμπελο που κείται στις όχθες του ρέματος και ανήκει στη μονή. Εκεί υπάρχει και εκκλησία και άλλα οικήματα στα οποία διαμένουν μοναχοί που ασχολούνται με την καλλιέργεια της αμπέλου.Τα αμπέλια αυτά διεκδικεί και η μονή Ξηροποτάμου.Από το αμπέλι αυτό στενή και ανώμαλη οδός μη βατή σε ζώα που διέρχεται από μεγάλο δάσος διαβαίνει μετά από μισή ώρα ρέμα, περνά σε ένα τέταρτο έναν λόφο από όπου φαίνεται η μονή Ξηροποτάμου. Από τον λόφο καλός και ομαλός δρόμος με τον οποίο μεταφέρεται ξυλεία γίνεται κατηφορικός και σε ένα τέταρτο φτάνει στην Ξηροποτάμου. (Σχινάς, τ. ΙΙ, σ. 694-695)